Eli Content, z.t.

Vanaf zijn debuut in 1976, in het Stedelijk Museum in Amsterdam, is Eli Contents kunstenaarschap nauw verweven met zijn joodse levensbeschouwing. Gedurende lange tijd maakte hij uitsluitend abstract en sober werk, omdat het joodse verbod op het maken van afbeeldingen destijds essentieel voor hem was. In de loop der tijd echter, werd zijn werk figuratiever en kleurrijker. De inspiratiebron blijft hetzelfde: zijn joods-zijn, de Tenach en andere Joodse teksten, Art Brut, filosofie en poëzie.

Content beperkte zich aanvankelijk tot het vierkante formaat; voor hem de meest neutrale en perfecte vorm. Steeds tekende hij met potlood horizontale en verticale lijnen op het vlak, zodat een raster ontstond. Vervolgens werd hierover heen, gecontroleerd, de verf aangebracht; soms transparant, soms in dikke lagen. De ordening in kleine vierkanten vormde voor hem een methode om de emotie binnen de perken te houden. Daarnaast verwijst deze wetmatige opbouw naar de strenge wetten binnen het joodse geloof.

Op dit schilderij uit 1991 zijn twee verschillende ritmisch opgebouwde lijnpatronen te zien: in bruin en helderblauw. De zwarte verf is als het ware naar de randen uitgeweken. Pasteus en grillig loopt ze hier over, alsof Content de strikte maatvoering van het vierkant wilde doorbreken. De abstractie als een gevecht ‘tegen de verslaving van een herkenbaar beeld (…) waarbij het échte kijken wordt belemmerd’.

Eli Content (Vevey-Zwitserland, 1943)
Zonder titel 1991
olieverf en crayon op linnen, 140 x 140 cm
verwerving: aankoop 1994
inventarisnummer: 3590