Middeleeuwse vondst

Wie zou dit 16e eeuwse schoentje gedragen hebben? Een kleine wildebras of een Wiëerts maegtje? In ieder geval was hij of zij tussen de 3 en 4 jaar oud gezien de schoenmaat 26, zo’n 16 cm lang.
Tijdens een archeologisch onderzoek, eind jaren zeventig door de archeologiewerkgroep van de Philips van Horne scholengemeenschap, werd dit leren kinderschoentje gevonden in een oude waterput aan de Beekstraat. Zo’n oude put blijkt regelmatig een soort schatkamer van het verleden waar allerlei gebruiksgoed in terecht is gekomen.

Omdat de verschillende onderdelen van het schoentje al die tijd waarschijnlijk onder water hebben gelegen — een zuurstofarme omgeving — was het leer nog in een verrassend goede staat. De diverse stukken zijn eerst geconserveerd en vervolgens is de schoen weer in elkaar gezet. 
Een dergelijk instapmodel is een kenmerkend schoentype vanaf de 16e eeuw. 

Middeleeuwse schoenen waren geheel van leer, ook de veters en de zool. De nerfzijde van het leer zat aan de buitenkant en de zachte vleeszijde aan de binnenkant. De boord van de schoen had vaak versterking in de vorm van een ingenaaide draad. Overigens, de levensduur van dergelijke geheel leren schoenen was beperkt. Door gebruik sleet de zool snel waarna hij meestal werd afgedankt en weggegooid.
Een vondst die sterk tot de verbeelding spreekt.  

Anoniem 
Kinderschoentje 16e eeuw 
gevonden in een turfput aan de Beekstraat te Weert
leder, 16 x 7 x 5 cm
verwerving: overdracht door de archeologiewerkgroep Philips van Horne scholengemeenschap 1979
inventarisnummer: 002447